دانلود کتاب Ethics Education in the Military

توضیحاتی در مورد کتاب

آقای رابینسون، آقای دی لی و آقای کریک اول از همه، بسیار متشکرم که از نقد کتاب بسیار غیررسمی من در مورد فیاسکوی توماس ریکز برای این کتاب، آموزش اخلاق در ارتش استفاده کردید. من منتقد آمازون هستم که به عنوان \"M Vigue\" شناخته می شود. در واقع، نام من ویلیام ویگ است و در سال 2003 و 2004 در عراق، گروهبان وابسته به یگان 4 پیاده نظام بودم. من کل کتاب شما را نخوانده‌ام، اما گزیده‌ای آنلاین در مورد سرهنگ ساسامان و اعتقاد شما به اینکه او نشان دهنده شکست‌هایی در اخلاق نظامی در طول عملیات نظامی اولیه عراق بود را خواندم. در حالی که من نه کارشناس نظامی هستم و نه کارشناس اخلاق... تفسیر من بر کتاب ریک (فیاسکو) این بود که او خیلی سریع سرزنش کرد و سرهنگ ساسامان را قربانی کرد بدون اینکه واقعاً پیشینه ای محکم از پیچیدگی های این کتاب داشته باشد. منطقه عملیات پیاده نظام 4 در سال 2003-2004. من کتاب آقای ریک - ساختن سپاه را خوانده بودم و موضع نویسنده را در مورد اینکه چگونه ارتش ویتنام و قبل از 11 سپتامبر یک نیروی داوطلب استثنایی ایجاد کردند که از مردان و زنان جوان فقیر و متوسط ​​طبقه متوسط ​​تشکیل شده بود را تحسین کرده بودم. در آمریکا. من همچنین این ادعای ریکز را تحسین کردم که بسیاری از نخبگان آمریکا در نسل پس از جنگ جهانی دوم/کره نتوانسته‌اند خدمت کنند و برخی نسبت به ارتش داوطلب آمریکا در شرایط خطرناک، ناپایدار و پیچیده قبل از 11 سپتامبر و پس از بوسنی/هائیتی تحقیر شده‌اند. جهان با نگاهی به ساختن سپاه، احساس کردم که او تنش‌هایی را بین یک وزارت دفاع تحت رهبری غیرنظامی پیش‌بینی کرد که رهبرانی داشت که در جنگ یا هیچ خدمت نظامی برای آن موضوع خدمت نکرده بودند و از ارتش شکننده و داوطلبانه به‌طور نامناسب و به‌عنوان ابزاری یکبار مصرف استفاده می‌کردند. در صورت نیاز Ricks' Making the Corps تصدیق کرد که جامعه آمریکایی قبل از 11 سپتامبر قادر به فداکاری برای مبارزه با جنگ های ضروری و در مقیاس بزرگتر در آینده نخواهد بود. من فکر می‌کنم که مشاهدات او به پایان رسیده بود و تصویر او از ارتش و تفنگداران دریایی آن زمان را تحسین می‌کردم. کتاب فیاسکو او مرا شگفت زده کرد، زیرا معتقدم که سرهنگ نیت ساسامان از همان پارچه ای بریده شد که او در ساختن سپاه مانند سناتور آینده VA، جیمز وب، آن را تحسین می کرد. او وب را به خاطر اتخاذ تصمیمات دشوار و سازش‌آمیز رهبری در ویتنام ستایش می‌کند، و انبوهی از داستان‌های تخیلی و بر اساس تجربیات واقعی فیلدهای آتش را تحسین می‌کند. من پیوند شما از سرهنگ ساسامان را با "روحیه جنگجو" ارتش ایالات متحده تحسین می کنم. من کاملاً موافقم که او جوهره واقعی، زنده، نفس گیر و واقعی آنچه روحیه جنگجو برای ارتش ایالات متحده بود و هست، بود. به جای تکرار مفروضات توماس ریکس در مورد ساسامان. من هرگز در مورد توماس ریکز حتی در طول سالهای 2003-2004 در تئاتر ندیدم و نشنیده بودم، خیلی کمتر از منطقه عملیاتی 4 پیاده نظام. کاش ساسامان از طرف شما عینی تر قضاوت می شد. من معتقدم که شکست در عراق در همان سال اول (OIF-1) با رهبری غیرنظامی در راس وزارت دفاع و به ویژه در وزارت امور خارجه و شکست آنها با CPA در بغداد آغاز شد. به نظر من سرهنگ ساسامان آنطور که نیویورک تایمز و آقای فیلکینز می‌خواستند «پادشاه جنگجو» شود. پشتیبانی از مقامات عالی نظامی خود خدمت، به عنوان مثال، سرهنگ رودشیم، که افسر مافوق ساسامان بود که به ندرت از محدوده تهویه مطبوع کاخ های تکریت صدام خارج می شد، و فرماندهان دیگری مانند ریکاردو سانچز در منطقه سبز. پیشنهاداتی را در محل ارائه دادیم، و برای شش ماه اول در آن AO، تنها کاری که ما انجام دادیم این بود که در حالی که منتظر دستور العمل هایی برای انجام چه کاری باشیم، به الگوی نگهداری ادامه دادیم. ماشین نظامی که تنها در سه هفته از کشور آنها عبور کرد، پس از سقوط حزب بعث، برنامه‌ای نداشت، زیرا سربازان آمریکایی بیشتری کشته شدند و هیچ کمک یا کمک عمده‌ای از سوی رهبری در بالاترین سطح وجود نداشت. سرهنگ ساسامان و افسرانش چاره‌ای نداشتند جز اینکه به روحیه جنگجو و قانون مراقبت از سربازان خود بازگردند. تعداد بسیار کمی از افسران عالی رتبه ارتش پس از ویتنام حاضر بودند شغل خود را برای انجام چنین کاری به خطر بیندازند، به ویژه بدون برنامه ریزی روشن برای اهداف این جنگ پس از صدام عراق. با این حال، سرهنگ ساسامان متوجه شد که مهمترین چیز این است که بسیاری از مردانش را تا حد امکان به خانه بازگرداند، در حالی که تلاش می کرد به عراقی هایی که نمی خواستند ظلم و ستم رژیم صدام را تحمل کنند، کمک کند. از غیرنظامیان عراقی در شهر عمدتاً شیعه نشین بلد نظرشان را در مورد سرهنگ ساسامان بپرسید، و متوجه می شوید که او به خاطر شیوه ای که از آنها در برابر مناطق تحت محاصره سنی ها در خارج از شهرشان محافظت می کرد، به عنوان شهردار انتخاب می شد. تا زمانی که برنامه ریزان غیرنظامی و «شاهزاده های معطر» (به قول دیوید هاکورث بزرگ فقید)، افسرانی که هرگز فرماندهی مرکزی در قطر، یا منطقه سبز در بغداد، یا کاخ های تکریت را ترک نکردند، به یک نتیجه واضح و روشن دست یافتند. ساسامان با برنامه دست یافتنی بهترین انتخاب هایی را انجام داد که یک موقعیت غیرممکن می توانست فراهم کند. انتقاد از او در کالج‌های جنگ و برج‌های Intellectual Ivy آسان است، بدون اینکه پیچیدگی و پویایی همیشه در حال تغییر جنگ قرن 21 بر روی زمین وجود داشته باشد. بازگشت به "روحیه جنگجو" کار درستی بود، نه اقدام اشتباه. متشکرم گروهبان fmr ویلیام ویگ 411 امور عمرانی وابسته به تیپ 3 پیاده 4 - اکتبر 2003 تا مارس 2004